ενευκαιρώ

ἐνευκαιρῶ, -έω (AM)

μσν.

βρίσκω ευκαιρία, βρίσκω κατάλληλο, ευνοϊκό καιρό

αρχ.-μσν.

περνώ τον καιρό μου, ασχολούμαι με κάτι («ἐνευκαιρεῑν διαβολαῑς», Φίλ.).